...

[vc_row][vc_column][vc_column_text]

THE BE(E)ST OF: FRANK HARTHOORN

[/vc_column_text][vc_column_text]Frank Harthoorn is al 10 jaar programmeur bij Podium ’t Beest. In deze Corona-tijden laat hij dagelijks een naam zien die hem in de afgelopen jaren het meest is bijgebleven. En dat zijn lang niet altijd de te verwachten grote namen. “In tegenstelling tot wat mensen vooral aanvankelijk van me leken te verwachten is lang niet alles mensonterende herrie”, aldus Frank. Scroll er doorheen en doe er je voordeel mee![/vc_column_text][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”74380″ img_size=”medium” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”https://www.youtube.com/watch?v=DZ2SvK6pwqQ&fbclid=IwAR2Bh4eRfcwyiNDpNB2Eaw4IQAJT4mDXl4QWFvx452M0XzcxgP8WUI3zRpU”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]#1 – Kiss The Anus Of A Black Cat, 18-12-10

Stef Heeren’s Kiss The Anus Of A Black Cat was zo ongeveer de eerste act die ik als kersverse programmeur in 2010 aanschreef of hij in ’t Beest wilde optreden. Ik was erg onder de indruk van zijn ‘Hewers of Wood and Drawers of Water’ album dat toen net uit was, en het leek me wel een goed idee om de Goese muziekliefhebbers hier deelgenoot van te maken. Die kwamen daar wat minder massaal op af dan ik had gehoopt, maar evengoed werd het een mooie, bijzondere avond. Dat kon eigenlijk ook niet anders, naast KTAOABC speelde Fred Lyenn (Dans Dans, Mark Lanegan) als gedeelde headliner, en een jonge Borgaard opende!

‘Hewers..’ is vooral kenmerkend voor Stef’s vroegere werk, als je er niet bekend mee bent maar bands als Wovenhand, Current 93 of The Veils graag hoort zou ik zeker even luisteren.
> luister hier

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”74387″ img_size=”medium” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”https://www.youtube.com/watch?v=YXH_9707PLc&fbclid=IwAR2r5xE6yQoAGunASGbpselK_MRZsKXnfqIfWP7lMht8fCTfozm0rYaT5mg”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]#2 – Angel Witch, 23-06-11

Zeker geen herrie, maar wel ontzettend metal zijn NWOBHM-legendes Angel Witch. Toen Bidi me belde met de vraag of ik interesse had in hun enige Europese clubshow dat jaar als opwarmer voor Graspop 2011 viel ik zowat van mijn stoel, en toen hij er bij vertelde dat ouwe Carcass-held Bill Steer mee zou spelen wist ik niet hoe snel ik de portemonnee moest trekken.

Zo je bij metal al van hip en vernieuwend kunt spreken was daar deze avond natuurlijk geen enkele sprake van, maar voor de aanwezige ingewijden was het smullen – als zelfs Stephan Gebédi uit zijn Rotterdamse ivoren toren neder wil dalen om naar het verguisde Goes te treinen zegt dat wel iets over the lure of the Witch!
> luister hier

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”74392″ img_size=”medium” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”https://www.youtube.com/watch?v=5FZ22D0DVUo&fbclid=IwAR3NM5OxdK-epZzPCoG0F_5ZtEF613Z9XJPPdrxQBLpPucrZuVL54jOg5jU”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]#3 – The Devil’s Blood, 02-03-12

Tot twee keer toe was ’t Beest getuige van een ritueel van The Devil’s Blood. Zowel Robbert als ik mochten ze een keer boeken – uiteraard via ons beider en zeer gemiste broeder Bidi. Ik zeg ‘mochten’, want The Devil’s Blood speelde niet overal – dat voorrecht moest je verdienen. Dat, en niet alle zalen stelden het op prijs dat er copieuze hoeveelheden varkensbloed gebruikt werden. Misschien had ’t Beest ook gewoon de naam mee, daar zal SL vast niet ongevoelig voor zijn geweest.

Anyway, naam en bloed daargelaten, stond daar wel gewoon twee keer Nederlands’ beste band ooit in Goes op het podium sets van een paar uur te spelen. Een vermetele bewering, maar één waar in ieder geval twee programmeurs vierkant achter staan – en zij hebben er verstand van. So there 🙂
> luister hier[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”74395″ img_size=”medium” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”https://www.youtube.com/watch?v=EZYhUQaHk-U&fbclid=IwAR0vQxFlU8umQ_ZCcOinVEWnISB00EQBas8mTyQwVSdL34NopxsqQhG15e4″][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]#4 – Hugh Cornwell, 05-11-12

In 2012 kreeg ik de kans Hugh Cornwell te boeken. Ik ben al sinds m’n 11e Stranglers fan via m’n broer die me platen als IV (Rattus Norvegicus), No More Heroes en The Raven liet horen, muziek die nog steeds regelmatig langskomt thuis of op kantoor. Cornwell’s stem en songs zijn dus al een heel leven lang bij me en om dan in je nieuwe baan de kans te krijgen de man zelf uit te nodigen, dat was best even een moment om achterover te leunen en te contempleren. Ik heb me wel even kort afgevraagd of het niet op een fikse tegenvaller uit zou draaien, maar ik wist dat ‘ie z’n shows 50/50 verdeelt op oud en nieuw werk, en met die ouwe nummers kun je niet echt misgrijpen nietwaar. Toen ik begreep dat hij deze tour heel No More Heroes als tweede set zou spelen – voor deze gelegenheid mèt toetsenist! – was het contract dan ook snel getekend.

Hij kwam laat in de middag aan met een taxi vanuit z’n hotel, z’n band was al aan het soundchecken. Een correcte, wat gereserveerde begroeting, en na wat korte en gerichte vragen over de infrastructuur van ’t Beest was ‘m alles duidelijk en ging hij verder volledig z’n eigen gang. Z’n optreden stelde zeker niet teleur, ook z’n nieuwe werk vond ik goed – sterke songschrijver is het, met en zonder z’n voormalige band. Na de show was ‘ie wat losser, hij bleek supertevreden met ’t Beest en hij dronk nog wat met de vrijwilligers die werkten die avond. Mooie maandagavond.
> luister hier[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”74397″ img_size=”medium” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”https://www.youtube.com/watch?v=EZYhUQaHk-U&fbclid=IwAR0vQxFlU8umQ_ZCcOinVEWnISB00EQBas8mTyQwVSdL34NopxsqQhG15e4″][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]#5 – Jex Thoth, 26-05-12

Ik ben een groot fan van Jex Thoth de zangeres. Ontzettend goeie stem waar ik uren naar kan luisteren, en ze lijkt ze heel geaard in 60’s en 70’s kunst en muziek, die combinatie spreekt me erg aan. Haar werk op de eerste Sabbath Assembly plaat bereikte me eerder dan de muziek van haar eigen band, en het optreden van Sabbath Assembly op Roadburn ’11 staat nog steeds in m’n geheugen gekerft – op één of andere manier raken de nummers op Restored To One me enorm.

Ergens begin 2012 kreeg ik via Mehidah de kans Jex te boeken met haar eigen band. Ze had Sabbath Assembly inmiddels achter zich gelaten, dus dit leek me de enige kans die stem een keer in ’t Beest te horen. Jex bleek een vriendelijke, innemende vrouw, en de band was professioneel genoeg om over het lage bezoekersaantal heen te kijken en er toch gewoon voor te gaan. Da’s met dit soort duistere muziek niet altijd even makkelijk, en ik weet niet hoe geslaagd band en publiek de avond uiteindelijk vonden, maar ik heb er veel van genoten.
> luister hier

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”74399″ img_size=”medium” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”https://www.youtube.com/watch?v=lK1g_bpmq-c&fbclid=IwAR1izgFyzr9MIcSTSLjbczvOUE0M8ypOWX6uOACXK84woIew0IY-6hw-ctY”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]#6 – The Memorials, 07-12-12

De mail van The Memorials viel me op omdat achter drummer Thomas Pridgen’s naam ex-The Mars Volta stond, en die kwamen weer voort uit At The Drive-In. Met dat soort connecties moet je natuurlijk direct even luisteren. En nog eens. Bij de derde keer was ik druk bezig hun mail te beantwoorden.
Al waren The Memorials iets minder eclectisch dan TMV of ATD-I, qua explosiviteit en instrumentbeheersing deden ze nauwelijks onder voor die bands. Met name Thomas Pridgen maakte veel indruk. Ik heb zelfs in de aanloop naar deze show de lokale muziekgigant nog benaderd of het ze een leuk idee leek om ’s middags een drumclinic van ‘m te hosten maar daar hadden ze helaas geen interesse in.

Zo energiek ze op plaat al klonken, live deden ze er nog een schepje bovenop – dat had ik eigenlijk niet direct verwacht toen ik de zware wietdampen uit de kleedkamer rook. Ik stond op het punt ze te vragen het liever even naar buiten te nemen maar zangeres Viveca flashte me een dermate brede en ontwapenende glimlach dat ik opeens niet meer wist waar ik was en toen heb ik ze maar gewoon laten doen
> luister hier

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”74402″ img_size=”medium” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”https://www.youtube.com/watch?v=EWuFVey6KtU&fbclid=IwAR0jOummjj1h-seZPurQEbago9XMJbyvfVT-VzpngZMeYACUcQZ1uGEmmd0″][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]#7 – Sunday Sun, 02-03-13

Mits met de nodige smaak en zelfkennis gemaakt, kan zelfs een notoire zwartkijker als ik een zwak hebben voor schaamteloos zonnige powerpop zoals Sunday Sun die brengen/brachten. Bands als Jellyfish, Teenage Fanclub, Dodgy en The Posies komen hier nog steeds wekelijks langs, en al hoorde ik Sunday Sun die hoogtes niet bereiken deze avond, hun show en de als vanzelf gecrëeerde sfeer maakten me wel duidelijk dat er af en toe best wat lichter verteerbaarder noten in ’t Beest gekraakt mogen worden.

De band werd me aangeraden door Maxim Carton, die meteen zelf de support verzorgde met zijn Astromatics. Niet al te lang na hun Goese debuut stonden Sunday Sun in het voorprogramma van Racoon. Toeval? I think not!
> luister hier

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”74404″ img_size=”medium” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”https://www.youtube.com/watch?v=K_IjIj97gKE&fbclid=IwAR3RnWN-7uXn2j2m39eE1EJWy0fnIRWNCgIi94CDIl294OFGIFyR2QZ3-qw”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]#8 – Slim Cessna’s Auto Club, 29-04-13

Tonnie Dieleman vertelde me dat Slim Cessna’s Auto Club weer naar Europa zouden komen. Ze hadden al enkele keren in De Spot gestaan, maar deze keer was er daar geen plek, wellicht had ik interesse? Dat had ik zeker, ik had de band nog nooit live gezien maar de albums waren geweldig en dit was een mooie kans één van de betere ‘Southern Gothic Country’ namen in ’t Beest te zien. Jello Biafra noemde ze ooit ‘ the country band that plays the bar at the end of the world’ en dat is een rake omschrijving.

De twee frontmannen Slim Cessna en Jay Munly maken er een soort apocalyptisch-religieuze ervaring van, en al leek de band zich zelfs iets in te houden, toch staat de avond in m’n top-5 van de afgelopen 10 jaar. De show bleef nog dagen bij me hangen, en ik hoop nog steeds op de kans ze nog eens terug te vragen.
> luister hier

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”74410″ img_size=”medium” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”https://www.youtube.com/watch?v=Dg8GLcIPytU&fbclid=IwAR3s4xSKbfM4cFjY0r9eNI-P2AheoRmbZMAq3cR9zdP2pS0olRBYBJ0K3VA”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]#9 – Honningbarna, 05-10-13/03-04-15

Honningbarna kwamen twee keer naar ’t Beest, éénmaal voor een eigen clubshow, en één keer als afsluiter voor BoemTikFest. Superleuke band met schreeuwende springpunk, dat kun je aan Noren uit Noorwegen wel overlaten.

Wel even schrikken de tweede keer toen bleek dat er een oude rider was doorgestuurd – de volledige band was inmiddels vegetariër geworden. Gelukkig kon alles nog vrij soepel opgelost worden dankzij Marije Albach, en werd er nog tot laat doorgepunkt. Crisismanagement waar Rutte heden ten dage nog een puntje aan zou kunnen zuigen!
> luister hier

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”74412″ img_size=”medium” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fyoutu.be%2FUPgrOjgd1n0%3Ffbclid%3DIwAR30kKsBW275-MbUMY37pUKUifL-zVnkdKGzncRfvr3YFFPqyanq060OFFE&h=AT0wfH5oHtYnHBPlGyMXOq-qIKA5iCLFLsnk7xhKi-sOnB8PYaVEWCUYs0_geVSOwj3zAhY0b0Vc2iHrKbPMS5jqk4NhY6FB4qDOP-H4GHg0BSsR5kXEcY2-p-SPhzPYEI9EYsTaQ6myyoVIvISZ-Sb0EbnPnWfdz1R4vOU3Wj2-ZfQk4CHrpj7_7yoyGRPUGBXY2oLKZd4M0nf6FAP0NUXD9lnaHH-rNL2Orz-GMiY8mh5o9tVLpVGoj57hNwmIcgO8Pu2Xf3HiGD0gWEGzABI_DOOi6oub5B7e2sApMWtbBWPFMmE_Bt6UJ39DIFa8WYZGE5r1cXlhjM-vwHv6UZ6hiItwVXcjqwkKiewLRiskkNgxtVq7slGOsZjmngVM-pCH2KWdjbBz7IYISSChpeH4rYhTsySPjJJnOU3PlswOnglfz8BvaWV0iYUpjXMGQ3KfGC4NRJGCp_OTjNvhGnQJyxfV6DU”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]#10 – Andre Williams, 03-11-13

Robbert had het er onlangs al over: Andre Williams mochten we zomaar even drie keer ontvangen in ’t Beest. De laatste keer was in 2013. Hij was net 77 geworden, en arriveerde in logischerwijs wat broze, maar toch verbazingwekkend montere doen.

Omdat het een zondagmiddagshow was leek het booker/tourmanager Jordy en mij aardig om, ipv een regulier voorprogramma, de documentaire die over Andre was gemaakt (Agile, Mobile, Hostile: A Year In The Life Of Andre Williams) vooraf in de filmzaal van ’t Beest te vertonen. Dat pakte goed uit, en degenen die een ticket voor zowel film als concert hadden weten te bemachtigen keken toch weer met net iets andere ogen naar het optreden. De man zelf pakte iedereen met subtiel gemak in, en al was ik er de allereerste keer niet bij, het waren volgens mij alle drie erg gedenkwaardige shows. Williams is inmiddels in de armen des tijds gelopen, maar we hebben de herinneringen toch maar. Bijzondere artiest.
> luister hier

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”74415″ img_size=”medium” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”https://www.youtube.com/watch?v=-S3fBgWLnYs&fbclid=IwAR1jM40WjbU9Gck6SfEoWRSOG5cwfhyDtjwoKemv6ZfyZPXloxNqtX6_F1U”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]#11 – Old Man Markley, 06-03-14

Old Man Markley is zo’n band die, na een eerste kennismaking via Jair’s mail, op rotatie bleef staan op kantoor, en dat resulteert dan vaak wel in een boeking. Vriendelijke mensen en een toffe band – ze deden me op één of andere manier aan NOFX denken, en dat was nog vóór ik begreep dat ze op Fat Wreck Chords zaten.

Geweldige avond, en ik had graag de kans gehad ze bij een tweede keer een wat vollere zaal aan te kunnen bieden, maar helaas bleef het bij deze Euro-tour – de band staat volgens mij al sinds 2016 op non-actief. Des te mooier dat Hannah en ik het toch maar voor elkaar kregen ‘ons’ nummer op de setlist te krijgen!!
> luister hier

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”74418″ img_size=”medium” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”https://www.youtube.com/watch?v=xAFqDO89qrY&fbclid=IwAR3xLoEFB_hmZxxU8iRBiVElWtqe3ST_AhTY7oTY0DMYq6JaTmvMsiVF9Qw”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]#12 – Rue Royale, 10-01-14

Met de nodige bemiddeling van Shantih kreeg ik Rue Royale naar ’t Beest. Ze hadden net Remedies Ahead uitgebracht en die vond ik erg mooi, net als het album dat ervoor kwam, Guide To An Escape.

Het leek me wel een goed idee de band aan Goes voor te stellen, maar helaas bleef de kaartverkoop wat achter. Dat was spijtig, maar verder geheel het verlies van de thuisblijvers, het optreden was alsnog prachtig. Eerste show die ik in het ‘ouwe’ Beest met een tribune-setting deed, dat beviel eigenlijk wel goed, later nog een paar keer gedaan.
> luister hier

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”74420″ img_size=”medium” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”https://www.youtube.com/watch?v=F3ZuTWJjXt0&fbclid=IwAR3IWO-fdB-Mvh-wffRUckHzmaVDddzNy0FfQhcUeJtPBFIvv8idZ2m_xjo”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]#13 – The Selecter, 14-11-13

Over The Selecter hoefde ik natuurlijk niet lang na te denken. Ska en ’t Beest was altijd al een goeie combinatie, en als je dan één van de grotere Britse exponenten kunt boeken, da’s wat je noemt een no-brainer.

Ik moest de band even overtuigen dat hotel Terminus niet het eindstation was wat de naam suggereert, maar verder was het er één uit het boekje. Geweldige avond, en ontzettend aardige mensen – ik kwam er niet aan toe de band gedag te zeggen naderhand, en zangeres Pauline mailde me de volgende dag alsnog even om te zeggen dat ze het zo’n leuke avond hadden gevonden, met de complimenten voor de hele Beestcrew 
> luister hier

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”74422″ img_size=”medium” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”https://www.youtube.com/watch?v=3M2UB1aWwns&fbclid=IwAR1CX-8YsHAutkYNMzfZq4TssqxXI9BT-IEjC09jAAq1WxmpoINfFqxlzBk”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]#14 – Kovacs, 18-02-15

Via (meermalig Gorefest)producer Oscar Holleman’s Facebook-updates begreep ik al snel dat het debuutalbum van Sharon Kovacs iets bijzonders ging worden. Het leek me dat ik hier sowieso snel bij moest zijn, maar heel hard DIBS roepen helpt lang niet altijd bij de boekers, en het duurde nog een paar maanden voor ik het groene licht kreeg dat ’t Beest nog aan wat try-out data toegevoegd kon worden. Een support was niet echt gewenst, maar dat kwam goed uit want de documentaire Wolflady was ook net uit, en zo kregen 65 gelukkigen in de filmzaal vooraf een boeiend inzicht in het ontstaansproces van Shades of Black, het album dat een maand of wat later uit zou komen.

Tot mijn verrassing bleek oude vrind JC deze shows mee te reizen als TM, en ik vond het oprecht jammer dat ik er ’s avonds niet bij kon zijn ivm een hartcatheterisatie de volgende ochtend (niks aan de hand gelukkig!). De soundcheck die ik nog wel even mee kon pikken klonk heel goed, en de reacties die ik naderhand hoorde logen er niet om. Net als die plaat trouwens, die is ook prachtig.
> luister hier
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”74424″ img_size=”medium” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”https://www.dailymotion.com/video/x4qry8l?fbclid=IwAR00BPdWHiGuZGvlL42SYo50kaQKKJ9BggZxZWjT2NPBES16H4hLIZFy8io”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]#15 – Tito & Tarantula, 08-05-15

Tito Larriva & Tarantula OFFICIAL PAGE! kende ik eigenlijk alleen als ‘die band uit From Dusk till Dawn’. Ik wist dankzij Alexander al dat er wel wat meer achter zat dan alleen dat, maar pas toen Bidi me vertelde dat hij een paar data te vergeven had ben ik er serieus naar gaan luisteren. Dat had ik duidelijk veel eerder moeten doen, en gelukkig bleek er nog een passende datum over zodat ik Tito Larriva en z’n band naar Goes kon krijgen.

Het werd voor mij één van de verrassendste en beste concerten van de afgelopen tien jaar in ’t Beest. Larriva is een sterke, overtuigende songschrijver en performer, z’n band is al even gelouterd en de presence van dochter/bassiste Lolita maakt alles net nog even dat beetje meer mysterieus, broeierig en indrukwekkend. Nog één die ik echt graag nog eens terug zou willen vragen.

Met dank aan Aart voor de clip!
> bekijk en luister hier

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”74427″ img_size=”medium” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”https://www.youtube.com/watch?v=HqQ64PVf3iA&fbclid=IwAR1c6xJwCPtd6rz8A7rWzvHOOTniBC72-TwSPUBRKqTVmMH6GGHuGjjnz7Y”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]#16 – Fresku, 20-11-15

Ik denk niet dat het een groot geheim is dat ik op z’n zachtst gezegd niet erg thuis ben in hip, en nog minder in hop. Een paar platen van de Geto Boys en een cd van Sir Mix-A-Lot met een liedje over ruimschoots aanwezige billen, veel verder kom ik geloof ik niet. Ik was dan ook blij dat het management van Fresku bij me aanklopte om aan te haken bij zijn 2015 tour, dat maakt mijn werk dan weer net wat eenvoudiger.

Nog blijer werd ik van de show zelf, zonder overdrijven één van de leukste avonden die ik tot dan toe programmeerde. Hele goeie sfeer, en Fresku leek mij in topvorm – hij heeft er sindsdien in ieder geval één fan bij!
> bekijk en luister hier

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”74431″ img_size=”medium” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”https://www.youtube.com/watch?v=TmbL050kgAc&fbclid=IwAR3dJEQnDkmQSY6I1X3J72MaRFn-b6_9y09l74rQ-IlAMgcNR376SyvW5bw”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]#17 – The Ex, 04-12-15

“Beste persoon achter de lichttafel, kun je de knipperlichten en kermis achterwege laten? Daar zorgen we zelf wel voor”, aldus zanger/gitarist Arnold van The Ex na het eerste nummer. En verdomd als ‘ie geen gelijk had. The Ex bleek in 2015 nog steeds zo energiek en vooral dansbaar als ze altijd al waren – misschien wel meer.

Er zijn niet zoveel bands die het tijdens lange carrières voor elkaar krijgen eigenlijk alleen maar beter te worden. Uit het blote hoofd zou ik Napalm Death noemen, Rush wellicht, en ik vergeet er vast nog wat maar ik denk dat The Ex er in ieder geval ook bij horen. Toffe avond, goed concert, verdiende meer publiek.
> bekijk en luister hier

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”74435″ img_size=”medium” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”https://www.youtube.com/watch?v=FZAw-3-tFGk&fbclid=IwAR2nyvPqyAOo0cvQtaqLoq4UC-ySmQIhLgHFdTRDSFAkuVowT46hPXVrJ-A”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]#18 – The Coffinshakers, 12-03-16

De term ‘cultband’ wil nogal eens te pas en vooral te onpas gebruikt worden, maar The Coffinshakers uit Zweden lijken me in ieder geval een paar kenmerken te hebben. Een kleine maar wereldwijde en fanatieke groep fans, een aantal gezochte en prijzige releases, en een beperkte mogelijkheid de band überhaupt live te zien. Ik was dan ook buitengewoon vereerd toen Jordy me de mogelijkheid bood één van de zeer schaarse optredens buiten Scandinavië te mogen hosten. Het had wat voeten in de aarde, en na de eerste afzegging was het even afwachten of de band toch nog zou komen, maar opeens stonden ze er. De andere show was in Stuttgart, en ik begreep dat er in Goes zelfs meer mensen waren dan in die toch iets grotere stad. Publiek kwam echt overal vandaan, dat was mooi om te zien. Bijzondere band, bijzondere avond.

Rob Coffinshaker lijkt trips buiten Scandinavië inmiddels volledig te hebben afgezworen, dus het is nog maar afwachten of we de band ooit nog eens in de buurt gaan zien. Tot het zover is, mocht een mix van Johnny Cash, The Ventures en Ennio Morricone geworteld in Hammer-, Universal- en nóg klassiekere horrorcinema je aanspreken, zeker even luisteren!
> bekijk en luister hier

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”74437″ img_size=”medium” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”https://www.youtube.com/watch?v=-omWhq0UvkU&fbclid=IwAR3iLYuxOKMe5jX3MV28735UVKFKPTWGGDJYQAK4JNZ4eeIYpodiFcBK0Pc”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]#19 – B Movie Orchestra, 19-03-16

We blijven nog even in de culthoek, want een week later stond B Movie Orchestra in ’t Beest. Een 11-koppige band mèt vocaliserende danseressen, die zich heel gedreven toeleggen op muziek zoals je die in 60s en 70s cult- en exploitatiefilms terughoort, met recht èchte cult dus. Groovy, rauwe psychedelische muziek, afgewisseld met vette bigband arrangementen en donkere, mysterieuze ritmes. Als je dit soort dingen in Zeeland, of in ieder geval in Goes, neerzet dan weet je van tevoren dat je een flink risico neemt. Het betreft al een wat specifieker publiek, en er wonen in Zeeland sowieso al niet zoveel mensen, dus 1 plus 1 was in dit geval inderdaad gewoon 2. Al bleef het daar gelukkig niet letterlijk bij, toch was het zó leuk geweest als hier iets meer mensen gewoon de gok hadden genomen en wèl naar iets toe waren gekomen waar ze misschien niet zoveel vanaf weten maar waar ze gegarandeerd een leuke avond hadden gehad. Niet alleen omdat de band echt ontzettend goed is, maar ook omdat dit een samenwerking met Schokkend Nieuws Filmmagazine was, die als support een superleuke quiz verzorgden volledig met levensgroot beeld en geluid.

Anyway, de gelukkigen die wèl aanwezig waren – op de tribune, want band en filmscherm waren te groot voor het podium dus werd het een vlakkevloershow – hadden een geweldige avond, en mocht zoiets nog eens langs komen dan probeer ik het gewoon weer 
> luister hier

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]